روستای رادکان شهرستان کردکوی

به گزارش آوای کردکوی : رادکان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کردکوی در استان گلستان است. این روستا در 35 کیلومتری جنوب غرب شهر کردکوی و در حدود 50 کیلومتری شهرستان گرگان قرار دارد. ارتفاع روستای رادکان کردکوی از سطح دریا به 1448 متر می‌رسد و تحت تاثیر اقلیم کوهستانی، زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل قرار گرفته است. این روستا در دهستان چهارکوه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۲۳ نفر(۷۴خانوار) بوده‌است.

روستای رادکان در دامان البرز شرقی از شمال به ارتفاعات درازنو، از غرب به روستای کنداب، از جنوب به جنگل‌های پیرامون و از شرق به روستاهای حاجی‌آباد و چمن ساور محدود می‌شود. ‌ ‌هم‌چنین ارتفاعات ییلاقی درازنو در شمال روستای رادکان به نام بام استان گلستان معروف است. چشم‌اندازهای این ارتفاعات که به روستاها و شهرهای اطراف اشراف دارند، از جاذبه‌های طبیعی روستا به شمار می‌آید.

به لحاظ طبیعی، اراضی جنگلی جنوب روستای رادکان از درختان پهن‌برگ مانند راش، ممرز، افرا، توسکا و… پوشیده شده است؛ این جنگل‌های سرسبز و با طراوت در فصل‌های بهار و تابستان، علاقمندان بسیاری را به سوی خود جلب می‌کند.

از دیگر سو، رودخانه رادکان در جنوب آبادی جاری است؛ که اطراف رودخانه رادکان که منبع اصلی تامین‌کننده آب کشاورزی روستاست، در بیشتر روز‌های سال، محل مناسبی برای گذران اوقات فراغت و گردشگری است. ‌چشمه «مشکی‌جار» که معروف‌ترین چشمه روستا است، علاوه بر تامین آب آشامیدنی روستا از جاذبه‌های طبیعی آن نیز به شمار می‌آید. ‌

‌موسیقی مردم روستای رادکان شامل ترانه‌ها و نغمه‌های محلی کتولی و حقانی است که بیشتر در جشن‌هاو عروسی‌های محلی نواخته و خوانده می‌شود.

پوشاک بیشترمردم روستای رادکان لباس‌های رایج و معمولی است، ولی افراد میان‌سال و کهن‌سال از لباس‌های محلی استفاده می‌کنند. لباس‌های زنان، در طرح‌ها و رنگ‌های متنوع و شاد تهیه می‌شوند و مشتمل بر دامن‌های پرچین، پیراهن بلند و روسری است که با انواع زیورآلات و پولک‌های رنگی تزیین می‌شوند. در گذشته در این روستا نیز رشته‌های صنایع دستی مانند کارچاله‌بافی(جاجیم‌بافی)- چوخابافی- تولید لمه‌چوخا- و… رواج داشته که در حال حاضر نیز هم‌چنان بخشی از زنان روستا به تولید چنین محصولاتی مشغولند.

کوچ عشایر در آغاز و نیمه هر سال یکی از جاذبه‌های روستاست. چشم‌انداز چادرهای عشایر و لباس‌های محلی رنگارنگ آنان، از دیگر جاذبه‌های روستای اردکان به شمار می‌آید. مردم روستای رادکان به زبان محلی مازندرانی سخن می‌گویند.

گریگوری مَلگونُف در سال ۱۸۵۸ و ۱۸۶۰ در پی انجام ماموریتی از سوی حکومت قفقاز به شمال ایران سفر کرد. در سفرنامه او آن‌جا که مناطق مرزی هزارجریب را برمی‌شمارد، نام روستای رادکان هم دیده می‌شود. وی از مرزهای هزارجریب چنین می‌نویسد: استان استرآباد، رود کوچک ساور در روستای کندو در نیم‌فرسنگی غرب رادکان، روستای برکوله(بارکلا) و نیلا(نیالا) در اشرف در نزدیکی جاده شاهرود، روستای سرخ‌گریه(سرخ‌گریوه) و بالخاس(مال‌خواست) و چشمه آروس(چشمه آب شور روستای ارست یا همان باداب سورت) و چهارده (چهارده‌کلاته یا دیباج).