نوروزخوان ،نوید رسیدن نوروز
کردکوی-ضرب اهنگ‌های قدیمی آمیخته با شادی و برآمده از سنت و خرده فرهنگ‌های اقوام، جلوه زیبای روزهای منتهی به فصل بهار در کوچه و خیابان‌های گلستان در گذشته‌های دور بود که تنها نماد باقی‌مانده از این آیین‌های فراموش‌شده و یا در حال احتضار، نوروزخوانی یا بهارخوانی است.
آوای کردکوی: نوروزخوانی به عنوان گونه‌ای از آوازخوانی اگرچه در گذشته در همه ایران زمین و شاید سرزمین‌های فارسی‌زبان رواج داشت اما آرام آرام گسترده آن محدود و محدودتر شد تا جایی که فقط در استان‌های شمالی به ندرت نوای نوروزخوانان شنیده می‌شود.
نوروزخوانان هنرمندان پیشکسوت و خنیاگران بی‌نام و نشانی هستند که با پدیدارشدن نشانه‌های بهار، در کوچه و خیابان‌ها به راه افتاده و با خواندن اشعاری به زبان محلی نوید رنگ و بوی تغییر فصل را به خانه ها می‌برند.
یکی از ویژگی‌های نوروزخوانی، که انجام آن را برای افراد مبتدی دشوار می‌کند، تکیه نوروزخوانان بر بدیهه‌گویی است که به عنوان تخصصی فاخر، در اختیار عده‌ای خاص از هنرمندان قرارداشته و آن‌ها را به نمونه‌های شاخصی از اجرای یک فرم تکرارنشدنی در آیین ایرانی تبدیل می‌کند.
